Blog | Elke dag gevoelens, hersencapaciteit en ego verliezen is niet makkelijk

Sinds 2 jaar en bijna 4 maanden heb ik een stoornis - die als vorm van depressie is gekomen - waarbij ik onder andere mijn mate van gevoel in mijn lichaam verlies. Het lijkt een vorm van dissociatie te zijn, maar het is niet zo dat je het kan oplossen met lichamelijke oefeningen.

Het spelen van tennis, hardlopen, psychosomatische therapie hebben niks gebracht. Ik kan drie kwartier hardlopen en mijn lichaam blijft een harnas. Het drukt ook op mijn borst en mijn lichaam beweegt niet soepel. Als ik tennis, haal ik niet dezelfde snelheid met de bal als wanneer mijn lichaam goed voelt.

Ik ben neurologisch gecheckt maar er is niks gevonden. Ook ben ik gewoon positief qua geest, maar mijn lichaam wil fysiek gewoon niet mee doen op één of andere manier. Ook verlies ik dagelijks kwaliteit op het gebied van cognitie en motoriek. Mijn denkkracht varieert tussen de 60 en 90 procent. Dat is vrij lastig om mee om te gaan, zullen we maar zeggen.

Ook verlies een gevoel van ego over wie ik ben. Je verliest het contact met de mimiek in je gezicht. Gisteravond was het wel even aanwezig, dan is er een verandering en merk ik wat mensen normaal horen te hebben. Ik heb meer expressie in mijn gezicht, ik voel mijn mimiek, hoe ik loop etc. Ik voel ook dat ik, het klinkt misschien kinderachtig, iemand ben. Ik stel wat voor, een emotioneel systeem. Die vertegenwoordig ik, daar strijd ik voor.

Maar dit ego heb je nodig om soms het gevecht aan te gaan, om na te denken over plannen, om je waarden vast te stellen, om een geheel van je systeem te maken. Maar dat ontbreekt al zo lang voor een groot deel.

Er mee om gaan en afweermechanismen

Toch zit ik niet bij de pakken neer. Ik werk dagelijks, ik sport veel, ik lees en ontwikkel me evengoed nog en schrijf artikelen voor deze website. Wel is het moeilijker om dingen te plannen etc., maar ja ik moet wat minder verwachten van wat ik allemaal kan doen.

Wat rest is mijn dagelijkse dingen doen en hopen dat het langzaam aan beter wordt. Want dat lijkt wel zo te zijn, maar het gaat tergend langzaam. Het enige dat ik kan doen is proberen dat afweermechanismen me niet de baas te laten worden. Dat betekent deze op tijd herkennen en dan rustig aan afstand nemen.

Het beste voor mij werkt de PRI-cirkel van Ingeborg Bosch. Hierdoor kan ik afweermechanismen sneller herkennen en verzuip ik er niet in. Ook oordeel ik niet over mezelf of de situatie, door een oefening die ik soms doe met meditatie. Dat tezamen met de vele boeken die ik heb gelezen en de zelfanalyse die ik heb gedaan en het continu maar blijven aanstippelen van de 'Healthy Self', zoals Franz Ruppert het omschrijft, zorgt ervoor dat ik de dagen doorkom zonder in een echte depressie te belanden.

Overigens heeft niet alleen Ruppert dit Healthy Self beschreven. Het is overeenkomstig met het True Self zoals Donald Winnicott het beschrijft. Waarbij het False Self is gecreëerd doordat kinderen zich te veel aan de verwachtingen en wensen van de ouders moeten aanpassen. Volgens James F. Masterson is psychotherapie er op gericht om mensen zich vanuit hun False Self weer in hun True Self te brengen.

Deze weg is niet makkelijk en er is veel inzet voor nodig. Gelukkig ben ik staat geweest om dit aardig te volbrengen, waardoor de dissociatie en de andere klachten niet te veel vat op mij krijgen vandaag de dag. Ik hoop ook dat andere mensen zich dusdanig ontwikkelen. Dat zij zich misschien, met behulp van IndeSpiegel.nl, ook kunnen ontwikkelen naar het True Self.

Sjoerd (1984) is ervaringsdeskundige, heeft 15 jaar ervaring 'op de sofa' en bestudeert in zijn vrije tijd psychologie en het boeddhisme. Ook yoga en meditatie zijn hem niet onbekend. Verder is hij online media ondernemer, www.valkeringmedia.nl, afgestudeerd Business Administration (WO) en fervent dierenliefhebber.