Alice Miller

Alice Miller was een Zwitserse psycholoog en psychoanalyticus die bekend stond om haar werk op het gebied van kindermishandeling en kindertijdstrauma. Ze heeft aanzienlijke bijdragen geleverd aan de psychologie door de manier waarop we naar kindermishandeling en de langetermijngevolgen ervan kijken, te veranderen.

Enkele van haar belangrijkste bijdragen zijn:

1. Het drama van het begaafde kind: Dit is waarschijnlijk haar bekendste werk. In dit boek onderzoekt ze de negatieve gevolgen van emotionele verwaarlozing en misbruik in de kindertijd. Ze suggereert dat begaafde kinderen vaak gevoeliger zijn en dus meer vatbaar voor dergelijk misbruik, wat kan leiden tot geestelijke gezondheidsproblemen in de volwassenheid.
2. Belang van kindertijdervaringen: Miller benadrukte het belang van ervaringen uit de kindertijd bij de vorming van het volwassen zelf. Ze was een van de eersten die kindermishandeling erkende als een belangrijke bron van latere psychische problemen.
3. Het ware zelf en het valse zelf: Miller introduceerde de concepten van het "ware zelf" en het "valse zelf". Het ware zelf vertegenwoordigt onze authentieke emoties en verlangens, terwijl het valse zelf de façade is die we opbouwen om aan de eisen en verwachtingen van anderen te voldoen.
4. Het lichaam nooit liegt: In dit werk stelt Miller dat het lichaam de emotionele trauma's uit het verleden bewaart en dat deze vaak tot uiting komen in lichamelijke symptomen.
5. De rol van maatschappij: Miller stelde dat maatschappelijke structuren en waarden vaak bijdragen aan kindermishandeling en het ontstaan van psychische problemen, omdat ze de behoeften en rechten van het kind vaak over het hoofd zien.

Over het geheel genomen heeft het werk van Alice Miller onze kijk op kindermishandeling, trauma en de invloed van ervaringen in de kindertijd op de volwassen geestelijke gezondheid aanzienlijk veranderd.