In Netflix zit ook de documentaire over Tony Robbins getiteld 'I am not your guru'. De influencer en motivator, die miljoenen heeft verdiend met boeken en zijn shows, is in een paar shows in de Verenigde Staten te zien.
In de docu zie je goed hoe Robbins te werk gaat en dat is niet mals. Hij is extreem direct, scheldt soms mensen uit om ze op te peppen en barst als het moet in tranen uit. Hulpzoekenden of mensen die van entertainment houden betalen duizenden dollars om een x-aantal dagen de shows en trainingen van Robbins bij te wonen, die een heel team om zich heen heeft verzameld.
Mijn eerste reactie was vol afschuw. Omdat hij wel als een ego wordt neergezet en zich ook zo gedraagt. Daarnaast is het extreem Amerikaans. Robbins komt gerust dansend het podium op, strooit met high-fives en geeft gewoon een oerkreet als het nodig is.
Gaandeweg de documentaire krijg ik meer sympathie en respect voor hem. Hij durft echt contact met mensen, voor zover het geen acteurs zijn, te maken. Hij vraagt bijvoorbeeld ook wie er aan zelfmoord denkt en dan gaan er toch mensen staan.
Vervolgens vertelt een meisje, die wordt gekozen, haar schokkende verhaal dat mensen om haar heen verdrietig worden. Ook Robbins houdt het uiteindelijk niet droog en knuffelt haar innig. De motivator lijkt goed aan te voelen wat mensen nodig hebben en durft contact te maken, dat is een kwaliteit.
Maar de vraag is wel in hoeverre deze mensen uiteindelijk geholpen zijn. Kopen zij geen kat in de zak? Natuurlijk kunnen zij zich gesteund voelen als ze verdrietig worden en de halve zaal huilt mee inclusief Robbins en ze krijgen van alle kanten knuffels van mensen. Dit kan een sterk energetisch effect hebben.
Maar wat betekent het voor de langere termijn? De wonden die dit soort mensen hebben opgelopen zijn diep, dat gaat niet over Ć©Ć©n nacht ijs. Een meisje die is opgegroeid en sterk beschadigd in een sekte zegt daarom terecht: 'Ik zie de liefde, maar ik geloof het niet.'
Om die mensen echt op weg te helpen is jarenlange therapie, training, zelfanalyse en doorzettingsvermogen nodig. Dan nog zullen ze de oude pijn van vroeger in zich blijven dragen. Dat kan Robbins, ondanks zijn goede bedoelingen, niet zomaar wegnemen. Het zou dan ook wel eerlijker zijn als hij die illusie, dat ze vanaf dan meteen kunnen veranderen, overboord zou gooien.
Tot slot kan zijn onorthodoxe methode ook slecht vallen bij mensen. Zo zegt een vrouw, die bemoedigend voor 'klootzak' wordt uitgemaakt omdat ze in een onoprechte relatie blijft zitten, dat ze een dag na die interventie wel met pijn wakker is geworden. 'Ik heb het nodig, maar het kleine meisje in mij is gekwetst', liet ze weten.
Recensie documentaire Tony Robbins: I am not your guru (2016): āā (2/5 sterren)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties