Blog | Bizar hoe je soms op een andere golflengte kan zitten

Sinds 1 april is het tennisseizoen weer begonnen. Dat betekent voor mij dat mijn sociale contacten flink toenemen. Je komt met mensen in een competitieteam te zitten die je niet kent, je komt met mensen in een trainingsgroep die je niet kent of je zit soms met tegenstanders die je nog nooit heb gezien.

Het leidt soms tot interessante maar ook ongemakkelijke situaties. Het verbaast steeds weer hoe mensen op een verschillende golflengte kunnen zitten. Onlangs was er een lange wedstrijd voor mij en degene die naast mij zat moest met die jongen dubbelen. Dus ik zei: 'Hopen dat ie nog wint, anders kan je beter meteen aan het bier zitten.'

Het was gewoon een dom grapje, maar hij corrigeerde het meteen en nam het bloedserieus: 'Nee, we gaan er gewoon voor'. Waarop ik ietwat gechoqueerd achter bleef.

Zo heb ik talloze voorbeelden. Ook tijdens officiële wedstrijden. Je hebt er types bij 'die altijd positief moeten zijn' en zij denken bij al het 'negatieve' dat je zegt dat je meteen in zak en as zit. Als je zou zeggen bij de wissel tegen je dubbelpartner: 'Zo dat was ff een klote game, dit was niks', dan zouden ze meteen de 'negativiteit' uitwissen. 'Ah joh we gaan ervoor, positief blijven.'

Dan blijf je verbaasd achter. Als je tien seconden treurt om wat er is gebeurt, dan volg je gewoon je gevoel, dat wil nog niet zeggen dat je ergens in blijft hangen. Sterker nog, je hebt meer contact met jezelf en met je lichaam als je gewoon bij dat gevoel blijft. Anders leef je vanuit je hoofd. Teveel vanuit de wil zou Alexander Lowen zeggen.

Het leuke is ook dat je dan ineens weer ziet hoe groot het verschil in humor tussen mensen kan zijn. Sommige dingen vind jij supergrappig, maar iemand anders niet. Andere dingen vind ik ook leuk, maar vinden mensen die moreel goed willen zijn weer te hard etc. Zo moet je je soms inhouden, anders wordt het heel ongemakkelijk.

Over het algemeen vind ik het erg interessant en mooi. En anderzijds valt het me ook wel weer een beetje tegen met hoeveel mensen je nu werkelijk goed door een deur kan. Uiteindelijk wil je naast de small talk voor echte verbinding met mensen ook nog een dieper emotioneel niveau contact aangaan, alleen er zijn niet zoveel mensen die daar in mijn ogen voor open staan of voldoende in balans zijn.

Sommige mensen leven te veel in hun hoofd, anderen praten weer te veel over zichzelf of zijn niet geïnteresseerd in mij. Met andere mensen heb je niet dezelfde humor, dan wordt een vriendschap ook ingewikkeld, of voel je je vaak niet begrepen. Anderen hebben weer een te grote muur om zich heen of scoren hoog op de schaal van narcisme.

Zo vallen er veel mensen af om echt een verbinding aan te gaan. Daarbij heb ik zelf ook nog mijn dingetjes waarmee ik misschien wat rigide ben. Zo wil ik graag op tijd naar bed, drink ik niet veel alcohol en kan ik best strikt zijn met hoe laat ik wil eten etc. Bessel van der Kolk zei weleens dat het een wonder is dat we met elkaar om kunnen gaan gezien al onze trauma's en verleden dat we met ons meedragen. Hij heeft daar misschien wel deels gelijk in, het is ook best ingewikkeld in mijn ogen.