Onderzoek toont verband tussen stress tijdens zwangerschap en ontwikkeling hersenen baby

Nieuw onderzoek aan de Universiteit van Cincinnati onderzocht de impact van stress bij moeders tijdens de zwangerschap op de neuro-ontwikkeling van baby's. De studie is gepubliceerd in het tijdschrift Molecular Psychiatry.

Prenatale stressvolle levensgebeurtenissen bij moeders worden geassocieerd met negatieve neuro-ontwikkelingsresultaten bij nakomelingen. De biologische mechanismen achter deze verbanden zijn grotendeels onbekend, maar volgens onderzoekers speelt DNA-methylatie, een chemische reactie waarbij een kleine molecuul genaamd een methylgroep wordt toegevoegd aan DNA, waarschijnlijk een rol. Deze bevindingen kunnen nieuwe inzichten bieden in hoe de foetale omgeving mogelijk niet alleen de neuro-ontwikkeling, maar ook het metabolisme en de immunologische functies beïnvloedt.

Meer dan 5.500 mensen namen deel aan de studie, verdeeld in 12 afzonderlijke cohorten, volgens Anna Ruehlmann, een postdoctoraal onderzoeker aan de UC College of Medicine en hoofdauteur van het onderzoek. De studie onderzoekt vijf afzonderlijke categorieën van stress waarmee aanstaande moeders tijdens de zwangerschap worden geconfronteerd. Dit zijn financiële stress, conflicten met een partner, conflicten met een familielid of vriend, misbruik (inclusief fysiek, emotioneel en mentaal) en het overlijden van een vriend of familielid, evenals een cumulatieve score die alle categorieën combineert.

Epignetische modificatie

'We ontdekten dat wanneer moeders tijdens de zwangerschap een opeenstapeling van stress ervaarden, er inderdaad een verband was met DNA-methylatie in navelstrengbloed, een soort epigenetische modificatie in de zich ontwikkelende baby in de baarmoeder', zegt Ruehlmann. 'Een epigenetische modificatie is iets dat de DNA-sequentie niet verandert, maar het DNA wordt wel gemodificeerd, wat dynamisch is en kan veranderen in reactie op blootstelling aan omgevingsfactoren. Het kan later in het leven van het kind worden in- of uitgeschakeld, of misschien helemaal niets doen, het is nog onbekend. Het wordt beschouwd als een mechanisme voor het reguleren van genexpressie.'

Epignetica

Epigenetica is een wetenschappelijk veld dat zich richt op het bestuderen van veranderingen in genfunctie die niet worden veroorzaakt door veranderingen in de DNA-sequentie zelf, maar door chemische modificaties die plaatsvinden op het DNA-molecuul of de eiwitten waarmee het DNA is geassocieerd. Deze chemische veranderingen, zoals DNA-methylatie en histon-modificaties, kunnen de genexpressie reguleren door bepaalde genen aan of uit te zetten, zonder de onderliggende DNA-code te veranderen. Epigenetische veranderingen zijn dynamisch en kunnen worden beïnvloed door omgevingsfactoren zoals voeding, stress en blootstelling aan chemicaliën. Ze spelen een cruciale rol in de ontwikkeling, veroudering en zelfs in de vatbaarheid voor ziekten van een individu.