Help je anderen? Dan is de kans groot dat zij jou ook willen helpen

Elkaar helpen is belangrijk in de wereld. Maar waarom en op welke manier komt een samenwerking tot stand? Volgens een nieuwe evolutionaire speltheoretische studie van Instituut voor Wetenschap en Technologie het heeft samenwerken te maken met directe wederkerigheid en indirecte wederkerigheid

Het kader van directe en indirecte wederkerigheid werd onlangs gecreëerd door Laura Schmid en collega’s van het Oostenrijks Instituut voor Wetenschap en Technologie (IST) en op 13 mei gepubliceerd in het tijdschrift Nature Human Behaviour.

Directe en indirecte wederkerigheid 

Met directe wederkerigheid wordt bedoeld dat individuen (of dieren) beslissen om al dan niet samen te werken op basis van directe persoonlijke ervaring en de ‘tit-for-tat’ van geven om iets in ruil te krijgen tijdens een uitwisseling. Indirecte wederkerigheid betekent dat zelfs als iemand niet direct geholpen is via een één-op-één uitwisseling, bijvoorbeeld, als toeschouwers weten dat iemand een goede reputatie en een solide staat van dienst heeft in het helpen van anderen, ze meer bereid zullen zijn om mee te werken en hulp aan te bieden.

Speltheorie

De onderzoekers ontwierpen een spel dat spelers in staat stelde behulpzaam te zijn en samen te werken met anderen. Hun computergestuurde simulaties maakten het mogelijk om te voorspellen hoe eerdere uitwisselingen en de reputatie van elke speler van invloed waren op de bereidheid van mensen om samen te werken met een specifiek individu. Met behulp van een evenwichtsanalyse werd gekarakteriseerd onder welke voorwaarden een van de twee strategieën de samenwerking in stand kan houden.

Met behulp van wiskundige hulpmiddelen die pas recent werden ontwikkeld, hebben de onderzoekers onderzocht welke strategieën van directe of indirecte wederkerigheid aanleiding geven tot een Nash-evenwicht (een oplossingsconcept voor een niet-coöperatief spel, waar twee of meer spelers aan meedoen). ‘Zodra de evoluerende populatie van spelers in onze simulatie dergelijke strategieën aanneemt, heeft geen van hen een stimulans om af te wijken’, aldus Schmid.

De onderzoekers ontdekten dat de meest egoïstische spelers uiteindelijk minder kans hadden om te floreren en te overleven tijdens het spel. In plaats daarvan maakten de voordelen van directe en indirecte wederkerigheid samenwerking en teamwork tot een succesvollere strategie dan egoïsme.

Veel potentie

Het nieuwe model van directe en indirecte wederkerigheid van de onderzoekers heeft de potentie om het begrip te vergroten van enkele fundamentele dynamieken die ten grondslag liggen aan hoe coöperatieve strategieën zijn geëvolueerd en gestabiliseerd onder de hedendaagse mens.

‘Deze bevindingen werpen enig licht op hoe de evolutie van samenwerking in vroege menselijke samenlevingen beïnvloed zou kunnen zijn door hun sociale normen gebaseerd op ervaring en reputatie’, concluderen de auteurs. In toekomstig onderzoek is Schmid van plan te onderzoeken welk effect directe en indirecte wederkerigheid heeft op de verspreiding van sociale normen binnen een samenleving en hoeveel spelers in een groep een strategie gebaseerd op indirecte wederkerigheid moeten gebruiken om succesvol te worden. (Foto: Pexels/Julia Larson)