'Een obsessie met happy endings beïnvloedt de dagelijkse besluitvorming'
‘Eind goed, al goed’ en ‘Een Hollywood einde’. Mensen verlangen doorgaans naar een happy end, omdat mensen er blij van worden en omdat we geloven dat het de beste keuze voor ons is. Echter nieuw onderzoek in het Journal of Neuroscience toont aan dat dit lang niet altijd het geval is.
De fixatie die mensen hebben op een happy end, kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat zonvakantie van een week lang geheel verpest wordt door regenbuien op de laatste dag. Of dat je bijvoorbeeld niet meer gaat eten bij een lekkere Italiaanse zaak, omdat het toetje (en dus het einde van de avond) niet lekker was. Ook al waren het voorgerecht en het hoofdgerecht, wel lekker. Dit zijn milde voorbeelden, maar laten wel zien dat de obsessie met het hebben van een happy end, beslissingen kan beïnvloeden.
Maar waarom is dit nu zo? Om deze vraag te beantwoorden gingen de onderzoekers aan de slag met 27 vrijwilligers in een gok experiment. De deelnemers kregen op een computerscherm potten met geld te zien. In deze potten vielen één voor één gouden munten van verschillende groottes. Als de laatste gouden munt een grotere munt zou zijn dan de anderen, zou dit voor een happy end zorgen. Aan het einde moesten ze beslissen welke pot ze de voorkeur gaven. Het experiment vond plaats in een MRI-scanner, waardoor de hersenactiviteit gevolgd kon worden .
Uit de MRI-resultaten was te halen dat mensen de waarde van een ervaring registeren in twee verschillende plekken in het brein. De algemene waarde van een ervaring wordt geregisterd in de amygdala. Maar de amygdala wordt beïnvloed door de anterior insula in het brein als een vorige ervaring niet goed is geëindigd. De anterior insula staat soms ook in verband met het verwerken van negatieve ervaringen, wat suggereert dat sommige mensen daadwerkelijk worden afgestoten door een ongelukkig einde.
In het gok experiment kozen de deelnemers die goed waren in besluiten nemen, de potten die in totaal het meeste geld hadden. Ongeacht of ze aan het eind grotere of kleinere gouden munten hadden gekregen. Ze vertoonden een sterke hersenactiviteit in de amygdala, terwijl de andere deelnemers een sterkere activiteit hadden in de anterior insula. Met andere woorden; wie goed wilt zijn in verstandige besluiten, moet in staat kunnen zijn om onaangename ervaringen (zoals een ongelukkig einde) niet de besluitvorming te laten overheersen. (Foto: Pixabay/Daniel Reche)
