Blog | Geschrokken van het niveau van de psychiaters in Nederland

De afgelopen drie jaar heb ik voor het eerst kennis gemaakt met psychiaters in Nederland. Ik moet eerlijk zeggen: Ik ben geschrokken van het niveau van de psychiatrie in Nederland. Kan ik een juiste conclusie trekken? Eigenlijk niet met vijf bezochte psychiaters. Maar het is wel opvallend hoe lastig het is gebleken om een geschikte psychiater te vinden.

De eerste psychiater was een man van de baby boomer-generatie in Noord-Holland. Hij was aardig, maar was drukker met het vertellen van zijn eigen verhaal dan dat hij luisterde naar de patiënt. Uiteraard voelde ik me niet begrepen. Ik voelde diepe medelijden met patiënten die ernstige problematiek hadden dan ik en door hem behandeld moesten worden. Na een paar maanden heb ik de handdoek in de ring gegooid en ben ik gestopt.

De tweede psychiater luisterde een stuk beter, was aardig, maar daar bleef het ook bij. Waar we heen gingen of concretere adviezen bleven uit. En sommige tips, daar zakte je broek wel van af. 'Misschien kan je een frisse neus halen buiten', dat was het niveau dan. Uiteindelijk is hij ziek geworden en heb ik hem niet bezocht. Te weinig rondjes gelopen buiten? Nee, geen net grapje. Ik miste hem overigens ook niet. Te bedachtzaam, had ook geen gevoelens.

De derde psychiater was een sociale man in Amsterdam. Hij leek nog 'een OK-psychiater'. Maar er waren een paar eigenaardige dingen. Hij was drukker met pepernoten vreten tijdens de intake, had niks van het dossier gelezen en keek meer naar zijn scherm dan naar mij. Ik had hem dat achteraf nog laten weten waar hij keurig op antwoordde. Dat kan ik wel waarderen. Maar of ik bij hem in behandeling zou willen? Ik heb mijn twijfels.

De vierde psychiater heb ik het langst bij gezeten. Dat was een sterk bedachtzame man die te veel in zijn hoofd zat, maar wel erg precies was en uitgebreid de tijd nam om mijn verleden te onderzoeken (5 sessies). Maar daarna zei hij dat hij me in psychologische behandeling wilde nemen. Dat leek me niet zo intelligent. Iemand als ik die zelf al te veel nadenkt die bij een psychiater in therapie gaat die amper contact lijkt te hebben met zijn eigen gevoelens. Dat ging ook fout. Hij toonde weinig begrip, bleef afstandelijk, en er kwam maar geen rode draad in de behandeling, hoewel ik er wel om vroeg.

Dat was overigens erg pijnlijk, dat ik vanaf het begin heb aangekaart dat ik een rode draad wilde en hij kwam niet verder dan 'hier elke week terug komen en dat ik dan het gesprek moest beginnen'. Ja waar wil je heen? Ik heb veel therapie gehad, ik lees veel, wat wil je me nog bijbrengen? Het stelde mij teleur dat hij coaches 'niet serieus' nam 'omdat ze niet zijn gediplomeerd', terwijl ik mijn coach als beter ervaar dan hem. Ik zit vijftien jaar bij die coach, hij heeft in vier maanden dat ik daar kwam geen één keer gevraagd wat ik bij de coach al die jaren heb gedaan. Eveneens niet naar wat ik allemaal heb gelezen. Ben je dan geschikt als behandelaar? Lijkt me niet.

Ook was er nog een collega van hem, waar ik een beter gevoel bij had. Ik was daar eens als invaller geweest, zij voelde wel goed, maar ze trok wel snel conclusies. Maar een telefonisch gesprek later stelde me wel weer erg teleur. Ze wilde me niet in behandeling nemen en vond dat ik bij die andere man verder moest, terwijl ze wist dat ik me sterk onbegrepen voelde. Hoe kan je dat adviseren? Daarnaast leek het haar geschikt om anti depressieva af te bouwen bij de dokter. Ze wist hoe complex mijn problemen waren, dat is absoluut niet geschikt voor een doktersgesprek van tien minuten. Plus door eerder afbouwen met een dokter, wat veel te snel ging, heb ik al eens een depressie opgelopen en ben daarbij een deel van mijn cognitieve functies kwijtgeraakt wat ik nooit meer helemaal terug heb gekregen. Afbouwen bij een dokter is geen optie en raad ik niemand aan.

Tot slot waren er nog twee andere psychiaters. Eentje van de GGZ die mij bij de intake met 3 andere mensen twee uur lang ging ondervragen over mijn verleden. Ik ben wel wat gewend, maar dit was wel heftig. Hoe kan je die setup verzinnen voor een patiënt met depressie? En hij smeerde me op basis daar van ook nog bijna het etiket met 'autisme' me bijna aan. Zat ik daar op te wachten? Eigenlijk niet. Maar ik was te goed voor de specialistische GGZ, ik werd afgeschoten.

De andere psychiater heb ik telefonisch kort contact mee gehad. Hij werkte allen dit jaar nog, leek me aardig. Maar hij adviseerde op basis van tien minuten dat ik psychosomatische therapie moest volgen en psychotherapie ergens. Hoe kon hij dat zo snel weten? Ik had hem nog gemaild dat ik verbaasd was dat hij zo snel conclusies trok. Geen reactie terug gekregen. En het psychosomatische traject? Heb ik gevolgd, zonder resultaat.

Wat overigens niet onbelangrijk te vermelden is is dat ik ook een handjevol psychologen heb bezocht. Maar ik niet zulke slechte ervaringen als bij psychiaters heb gehad. Ik voelde vaak meer begrip en betere gespreksvaardigheden dan bij de psychiaters. Het lijkt mij goed als er weer wat meer controle komt op de psychiaters. Hoe kan het dat zij zo slecht contact maken met de patiënt? Heeft dat te maken met een tekort? En wie moet ze hier op aanspreken? En hoeveel mensen hebben nog meer zulke slechte ervaringen met psychiaters? Geen onbelangrijke vragen voor zeer kwetsbare mensen die er wekelijks op bezoek komen en er afhankelijk van zijn.

Sjoerd (1984) is ervaringsdeskundige, heeft 15 jaar ervaring 'op de sofa' en bestudeert in zijn vrije tijd psychologie en het boeddhisme. Ook yoga en meditatie zijn hem niet onbekend. Verder is hij online media ondernemer, www.valkeringmedia.nl, afgestudeerd Business Administration (WO) en fervent dierenliefhebber.