Column | Waarom Netflix en tv-programma's schadelijk kunnen zijn voor de mens

De overleden Tibetaanse boeddhist Thich Nath Hanh noemde gemiddelde films en boeken altijd 'toxisch'. Een doorsnee Netflix-kijker zou zijn wenkbrauwen fronzen bij die tekst. 'Maar ik heb toch plezier als ik een film aan het kijken ben? Gewoon even ontspannen', zouden ze denken.

Het probleem is, er gebeurt namelijk meer dan alleen ontspanning. Het is belangrijk te weten dat er in de psychologie onderscheid wordt gemaakt tussen pijn en lijden. Daarbij valt pijn onder fysieke pijn en lijden onder psychisch lijden. Het probleem zit hem in de laatste categorie, die films veroorzaken lijden (suffering).

En deze frustraties zijn groter dan we denken. Onbewust roepen films emoties op als begeerte, woede, hang naar macht. Als jij een maffia-film hebt bekeken, denk je vlak na de film dat je de hele wereld moet domineren. Als je een aantrekkelijke man of vrouw ziet in een film, dan wil je die ook voor je winnen etc.

Nath Hanh oppert andere dingen te gaan doen die geen 'negatieve zaadjes' aanraken in jezelf. Negatieve zaadjes zijn dus triggers voor woede, dominantie, begeerte, trots etc. De grondlegger van het mindfulness stelt dat mensen televisie kijken 'om hun eigen pijn uit de weg te gaan'. Om het contact met jezelf te vermijden.

Netflix triggert vergelijken

Een ander belangrijk punt waarom televisie en Netflix schadelijk kan zijn is het creëren van verwachtingen. Acteurs zijn veelal extraverte mensen, die goed zijn gehecht (geen psychotrauma) en vol zelfvertrouwen in het leven staan. Veel mensen hebben die ondersteuning niet gehad in hun jeugd, maar vergelijken zichzelf wel met hun idolen of met de acteurs in Netflix. Dit zorgt voor een pijnlijke discrepantie, die niet te overwinnen valt.

Het vergt veel bewustzijn om daar stil bij te staan en te voorkomen dat je niet wordt overrompeld door de emoties van een film. Om te voorkomen dat je gaat vergelijken is bewustzijn nodig om te voorkomen dat je films gaat kijken die veel negatieve emoties op kunnen roepen. Dit zijn meestal wel de kaskrakers helaas, de meest basale films. (foto: Unsplash/Venti Views)