Pedagoog Joop Berding heeft een boek uitgebracht, getiteld 'Opvoeding en onderwijs tussen geduld en ongeduld', waarin hij oproept om meer geduld te creëren voor kinderen in het onderwijs. Ze worden te veel opgejaagd, vindt Berding.
'Ik heb mijn boek vooral geschreven als tegenwicht tegen de wat ik noem ‘activistische’ opvoeding, die volgens mij nu dominant is. Daarmee bedoel ik dat de levens van onze kinderen en jongeren en zeker die van de schoolgaanden, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat gevuld zijn met ‘doen’, met activiteiten, vaak geïnitieerd door hun ouders, leraren en de steeds maar uitdijende verplichte vrijetijdsector (bijlessen, weekendschool, toetstraining enz.)', zegt Berding tegen het Boeddhistisch Dagblad.
Berding vindt dat er te weinig aandacht is voor het 'nu', iets wat in het boeddhisme ook sterk wordt gepropageerd. 'Opvoeding en onderwijs worden sterk gekleurd door het stellen van en het werken aan doelen. Omdat doelen per definitie niet nu en niet hier zijn (anders hoefde je ze niet te ‘be-reiken’), staat alle activiteit in dienst van ‘straks’ en ‘elders’. Er zijn stevige afrekensystemen ontwikkeld om zo nauwkeurig mogelijk te bepalen of leerlingen nog gericht zijn op dat straks en elders.'
De pedogoog zou graag zien dat kinderen meer tijd krijgen om zich te ontwikkelen in plaats van dat ze onder druk worden gezet. 'Worden kinderen geduldig toegesproken en behandeld, krijgen ze tijd en ruimte om dingen te doen die ze leuk of interessant vinden, is er respect voor hun tempo en hun keuzes? Of is er sprake van een permanente onrust, het opjagen van kinderen, waardoor ze wellicht het idee krijgen voortdurend te kort te schieten en niet te voldoen aan de eisen van hun ouders of leraren? '
'We zouden gezinnen, kindercentra en scholen wel eens op dit aspect onder de loep kunnen nemen: welke ‘toon’ heerst er qua geduld/ongeduld? Hoe is in dit opzicht het pedagogisch klimaat? Iets voor verder onderzoek en, opnieuw, iets wat juist in deze tijd aandacht vraagt, nu ouders mede-leraren zijn geworden. Ondertussen laat Shantideva ons zien dat een geduldige levensvorm zeker tot de mogelijkheden behoort, in het besef dat dat o zo verleidelijke ongeduld voortdurend op de loer ligt. Maar dat hoort bij het leven…'
Berding heeft het gedachtegoed van Achary Shantideva toegepast in zijn boek. 'Er is geen groter kwaad dan haat, en geen grotere deugd dan geduld. Daarom dien ik op alle mogelijke manieren oprecht op geduld te mediteren (vers 2)', liet Shantideva onder ander optekenen. Berding vult aan: 'Ik zie dit werk van Shantideva als een oefenpraktijk en een levensvorm. De oefenpraktijk is erop gericht het in het leven onontkoombare lijden te leren dragen – of dulden, met andere woorden er geduld voor/mee te hebben.' (foto: Pixabay)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties