Alexander Lowen, oprichter van de bio-energetica, vertelt in een oude lezing die hij ooit heeft gegeven dat hij bij zijn therapie drie keer per week bij Wilhelm Reich in therapie ging. Dit gebeurde in 1942. Het enige wat Reich hem steeds liet doen was diep ademhalen.
'Zijn therapie was ongebruikelijk', verduidelijkt Lowen. 'Ik moest op een bed liggen en het enige wat hij zei was: Diep en laag ademhalen'. Reich vond dat hij niet diep genoeg ademhaalde en hij moest zijn hand op zijn buik leggen en dieper ademhalen waardoor zijn borst heen en weer ging.
Dit ging een tijdje door. Totdat op een gegeven moment Reich tegen Lowen zei dat hij zijn ogen moest openen. Vervolgens kwam er een harde schreeuw, vertelt Lowen. 'Toen ik dat hoorde, vroeg ik me af waar het vandaan kwam.'
Reich bleef hem in de therapie tippen om diep adem te halen en als een levend en spontaan wezen. Op een gegeven moment begon hij een visioen te zien op het plafond en dat werd elke sessie duidelijker. 'Op een gegeven moment zag ik mijn moeder voor me en ik was zelf een kleine baby. Ze had een boos gezicht. Ik zag dat ik aan het huilen was en mijn moeder was boos dat ik niet stil was. Daarna werd ik stil en hield ik me gedeisd', wijst hij op zijn afsplitsing. 'Die schreeuw die ik toen niet maakte, kwam er alsnog uit met mijn sessie met Reich.'
Later zegt hij dat hij ook nog een beeld had dat zijn vader hem om iets sloeg. Daarna voelde Lowen zich erg boos en wilde hem zelfs dood maken. 'Dit gebeurde allemaal spontaan', aldus Lowen, die vervolgens geneeskunde ging studeren in Zwitserland.
Maar hij vond dat er iets niet klopte in zijn lichaam. 'Ik vond dat ik niet genoeg in mijn benen zat. Dit kan je een sterk gevoel van veiligheid en ondersteuning geven', aldus Lowen, die uiteindelijk zijn eigen weg ging omdat hij vond dat de therapie van Reich alleen ter plekke werkte en erbuiten niet meer. Ook was er te weinig verleden uit zijn karakter gehaald vond hij.
Later in de video, op ongeveer 33 minuten, zegt Lowen dat onze maatschappij te veel in ons hoofd leeft en te weinig in het lichaam. Anno 2025 is dat nog steeds het probleem waarschijnlijk. Ook maakt hij een interessante vergelijking met dieren en het hebben van gevoelens. 'We snijden allemaal onze gevoelens af', zegt Lowen. 'Er is niemand in deze zaal die dat niet doet. En als we onze gevoelens afsnijden, dan stoppen we het hele proces. Niemand hier ademt zo vrij en diep als dieren dat doen.'
Er is in het wild geen dier dat te dik is volgens Lowen. Ze zijn allemaal één met de natuur om zich heen en met zichzelf. Maar waarom knijpen wij mensen onze gevoelens af? 'Het antwoord is simpel. Omdat er te veel pijn is. Teel angst, te veel wanhoop, te veel droevigheid, te veel woede. We kunnen er niet mee omgaan, zodat we het moeten onderdrukken en kunnen functioneren in de wereld. En daardoor gaat het energie-niveau omlaag. Als het te laag is, dan worden we depressief. Als het stopt, zijn we dood.'
Bekijk de volledige lezing hieronder.
Lees het artikel op de mobiele website