Onlangs heb ik vanwege eerder gemelde problemen mijn antidepressiva pillen moeten verhogen. Het is een keuze geweest vanuit angst en paniek, waarbij ik naar mijn weten weinig tijd had. De vorige keren heb ik een depressie gehad en dat duurde een half jaar, ik was daar bang voor en besloot de dosis te verhogen, ook uit preventie.
Echter, ik merk al binnen een week de keerzijde ervan. Zo lukt het amper om te huilen, wordt mijn lichaam harder en ben ik afstandelijker naar mensen. Dat laatste kan nog wel weer wat minder worden denk ik, dat komt mede doordat het wordt verhoogd in de eerste fase. Maar het contact met mezelf ben ik meer kwijt en dat is zeer pijnlijk.
Zeker nu ik groot fan was van Alexander Lowen en alles in zijn boeken die ik heb gelezen gaat om 'overgave aan het lichaam'. Dat kan nu net niet met deze pillen. Dat is erg pijnlijk. Een deel van mijn identiteit is afgepakt zo. Lowen zegt altijd je lichaam staat boven je ego en dat je lichaam moet voelen en niet mechanisch moet gebruiken. Beide kan ik niet nu. Maja, het is niet anders, ik houd als het goed is eerder nog een geest over dan dat ik misschien had gehad bij geen pilverhoging.
Mijn depressieve symptomen worden wel minder, qua angst in het lichaam. Dat is ook de consequentie van de Venlafaxine, die is verhoogd van 75 naar 112,5 MG. Ik was bang voor een depressie en heb mede op advies van professionals voor deze weg gekozen.
Het maakt het daarom moeilijker om stukken te schrijven voor deze website. Omdat mijn gevoel wat ontbreekt. Maar desalniettemin zal ik doorgaan en soms wat andere afslagen nemen. Ik schuif wat meer naar het boeddhisme toe met Thich Nath Hanh, omdat ik nog wel op mijn adem kan letten en naar mijn lichaam gaan moeilijker is. Verder denk ik dat er meer wetenschappelijke studies op de site zullen verschijnen op korte termijn, omdat dit makkelijker is voor mij nu.
Lees het artikel op de mobiele website