Onbewust geven we in onze gedachten weleens oordelen over andere mensen. De vraag is waarom doen we dit eigenlijk? En schieten we er wel wat mee op? Psychotherapeut John Welwood bespreekt dit in zijn boek 'Perfect Love, imperfect relationships'.
Welwood ziet het oordelen als een vorm van wrok om een diepe wond uit de jeugd te compenseren. 'Iedere vorm van wrok heeft zijn oorsprong in niet volledig geliefd voelen en oude frustratie dat we daar niet genoeg aan konden doen (de bekende hulpeloosheid van kinderen, red.).'
Doordat mensen diepe wonden hebben van vroeger is hun zenuwstelsel doorgaans actiever en worden ze sneller getriggerd door dingen. Dit is de rode draad in het boek van Welwood. Waarom mensen getriggerd reageren op dingen. Dit komt omdat ze te weinig zelfliefde hebben en over te veel zelfhaat beschikken.
Het oordelen in je gedachten is een mildere vorm van wrok, maar kent overeenkomstige oorzaken als de strengere vorm van wrok. 'Een minder dramatische maar meer terugkerende vorm van wrok is onze perceptuele neiging om andere mensen te veroordelen. Heb je weleens genoteerd hoeveel oordelen er wel niet door je hoofd spoken gedurende een dag?'
De vraag is waarom oordelen we zoveel? 'Het oordelen van anderen is een manier om ons superieur te voelen, door onszelf boven anderen te plaatsen', stelt de therapeut in het boek. Dit heeft met een wond van binnen te maken. 'We voelen ons op één of andere manier minderwaardig van binnen waar we ons voor willen compenseren.'
Dit beschermt volgens Welwood tegen het oordelen en afwijzen door anderen. Door te oordelen, neutraliseren we hun macht over ons. 'Hier zien we weer de wond aan het werk, het veroordelen van anderen is een poging om pijn te vermijden en te voorkomen dat we angst krijgen dat er niet van ons wordt gehouden.'
Lees het artikel op de mobiele website