Ouders met jaloezie kunnen last krijgen van jaloezie op hun eigen kinderen. Dit kan gepaard gaan met schaamte- en schuldgevoelens. Annie Wright schrijft op PsychologyToday dat dit niet terecht is, maar dat men moet leren dat deze gevoelens 'er wel kunnen zijn'.
Stel je hebt zelf een moeilijke kindertijd gehad en je probeert nu je kind meer te geven dan dat jij hebt gehad. Hierdoor is je kind zich beter in staat om te ontplooien dan dat jij hebt kunnen doen. Het kind komt in een gespreid bedje en je realiseert je maar al te goed hoe goed hij of zij het heeft in vergelijking met wat jij hebt gekregen.
'We kunnen simpelweg dit gevoel waarnemen en vaststellen, haal er diep bij adem en maak er een lichte meditatie van', schrijft Wright. 'We hoeven er niets mee te doen, we kunnen er gewoon mee aanwezig zijn', laat ze verder weten.
Als je er moeite mee heeft, dan heeft ze nog twee tips: (1) Gebruik deze gevoelens als katalysator om zelf te rouwen om wat je niet hebt gekregen. (2) Gebruik deze gevoelens om er stil bij te staan om jezelf te repareren als volwassene. Geef jezelf wat je niet hebt gekregen als kind, wat je eigen kind wel heeft.
Volgens Wright hebben de meeste ouders weleens last van jaloezie, maar vooral als er een relationele trauma is geweest bij jezelf en je alles op alles stelt om je kind een meer functionele en gezondere jeugd te geven, de dingen die je zelf hebt gemist.
Gerelateerde links:
-How relational trauma impacts teen mental health
Lees het artikel op de mobiele website