In deze rubriek In de Praktijk spreken of citeren we mensen die duidelijk stoeien met klachten. Theatermaker Elfie Tromp (37) heeft last van veel boosheid in haar leven. De schrijver, columnist en theatermaker maakt zich op voor een tournee voor haar voorstelling Op de barricade van het hart, waarin ze persoonlijke worstelingen verbindt aan maatschappelijke thema’s.
Ze vertelt openhartig dat ze soms wakker wordt met gebalde vuisten. 'Ik snapte er niets van, er is in mijn leven bijna niks ergs gebeurd. Waarom ben ik dan zo boos', vraagt de Rotterdamse zich af. Ze verduidelijkt dat het misschien met haar voorouders te maken heeft. Er is volgens haar een wetenschappelijk experiment geweest waarbij muizen in een bepaalde hoek een elektrische schok kregen. Ook hun nakomelingen meden die hoek vervolgens.
'Wie is er al vijf generaties gelukkig? Niemand! We zijn allemaal gevormd door ellende waar we niks mee te maken hebben. Door de pech en domme keuzes van onze voorouders', vermoedt ze. Maar een deel heeft ook met haar te maken. Hoeveel? 'Misschien zestig procent? Seksisme is nog overal. Maar wat mij overkomt, raakt me ook om wat mijn moeder is overkomen in de zin van genderongelijkheid. Zij heeft veel te verduren gehad, puur omdat ze een vrouw was in haar tijd.'
'Misdiagnoses door seksisme in de gezondheidszorg, verschillende aanrandingen, de schaamte van een katholieke opvoeding... Om maar wat te noemen. Daar heeft ze veel over gedeeld en haar verhalen zitten in mij. Het voelt alsof veel van die woede niet mijn woede is, maar dat ik wel de eerste ben die die woede kan uiten.'
Tromp heeft het gevoel gehad dat de woede haar opvrat. Ze vindt dat er zoveel mogelijk uit moet. Het kwam ook aan de orde in haar lichaam. 'Ik had psychosomatische klachten waar niemand de oorzaak van wist. Chronische blaasontsteking, slapeloze nachten, paniekaanvallen, altijd een pijnlijke schouder en zo’n trekkend oog. Nu kun je dat pech noemen, maar ik zie het bij veel vrouwen om me heen. Dat is woede, hoor', vermoedt ze.
Ze strijdt voor het deel dat buiten haar ligt. 'Ons wordt door het individualisme aangepraat dat het aan onszelf ligt, maar er is nog zo veel ongelijkheid; groot én klein. Dat laten we eigenlijk liggen door onszelf de schuld te geven. Als we alleen maar stressklachten bestrijden, pakken we dan wel de oorsprong ervan aan?', aldus Tromp in een interview met het NRC Handelsblad.
Noot van redactie: Is het wel zeker dat Tromp last heeft van transgenerationele trauma? Zijn er ook andere oorzaken voor de psychosomatische klachten?
Lees het artikel op de mobiele website