Zelfreflectie | Uitstelgedrag, welke smoesjes bedenk jij?

Hoe drukker mijn hoofd is, hoe meer ik moet van mezelf en hoe minder lukt. Ik merk dat ik al het moeten dan ook steeds met ja, maar beantwoord en dat ik andere dingen ga doen. Het is niet dat ik het niet wil, maar toch vertoon ik uitstelgedrag.

"Ik moet meer bewegen en ga vaker fietsen. Ja, maar mijn fiets is niet zo goed en ik heb geen regenpak."

"Ik moet vaker naar yoga. Ja, maar ik ben al de hele dag niet thuis geweest, dus ik blijf gezellig thuis"

"Ok morgen ga ik voor het ontbijt thuis yoga doen, ik heb niet voor niets een nieuwe mat en ik zet een filmpje op, dan hoef ik niet na te denken. Ja, maar eerst nog dat artikel schrijven en mijn mail lezen"

"Ik moet vandaag dit en dit nog doen en dat en dat regelen. Ja, maar ik ga eerst nog even mijn boek lezen."

Er zijn momenten dat ik in bed lig en denk, wat heb ik vandaag nou gedaan, hoe productief ben ik geweest? En dan voel ik me toch een beetje schuldig. Ik heb niet gedaan wat ik met mezelf had afgesproken, zelfs een stuk minder. Hè, daar vind ik wat van. Ok! Morgen ga ik de dag goed starten en zorg ik dat ik productief ben.

Een tijd lang, vanaf het moment dat ik net ZZP-er werd, heb ik me niet helemaal goed gevoeld. Van nature ben ik helaas niet iemand die bijster veel discipline en focus heeft, maar dat ik zo veel moeite zou hebben met starten elke dag... Oef, dat had ik niet gedacht. Elke dag ging de tijd vreselijk snel voorbij en deed ik veel minder dan dat ik vond dat ik moest kunnen.

Herken je dat? Dat je maar niet in een flow komt en onbewust steeds excuses bedenkt om ergens bij weg te blijven, om iets uit te stellen? Ik vond het ontzettend spannend om voor mezelf te beginnen en dat durfde ik blijkbaar niet te voelen. Dus ging ik andere dingen doen. Ik heb dagen netflixseries gebinged. Twee thriller series gelezen, veel nieuwe schoenen gekocht...
Waste of time vond ik later. Tjee, wat kon ik dan ook boos op mezelf zijn, vooral 's avonds in bed, want dan is er geen afleiding meer.

En op een goede dag it hit me. Ik was in de sauna en dacht lekker te genieten van rust en warmte. Maar ik voelde me helemaal niet rustig, juist het tegenovergestelde. Ik realiseerde me dat ik, omdat ik dingen spannend, moeilijk, lastig vind of zelfs als dingen nieuw zijn, ik mechanismen heb ontwikkeld om het niet te doen. Ik saboteer mezelf. Heel irritant, want ik wil het wel!
Dus heb ik mezelf een cadeau gegeven. Ik hoefde even helemaal niets meer. Ik moest niets meer. Ik heb alles losgelaten. Ik heb me overgegeven aan even niets doen. Ik heb wel gewerkt, maar ik heb iedereen laten weten dat ik even in mijn ei wilde zijn en ben gaan ervaren hoe het is om in de spanning en onzekerheid te zijn van het niet weten. Het niet weten waar ik aan toe ben, het niet weten wat ik wil, het niet weten wat de toekomst gaat brengen.
Ik leerde me realiseren wanneer de zelfsabotage weer de kop op stak en koos ervoor om er soms wel wat en soms niets mee te doen.

Langzaam ontstaat er nu routine, rust en vertrouwen. De spanning en onzekerheid zijn grotendeels opgelost, waardoor ik nu weer ruimte voel om dingen op te pakken. Niet omdat ik het moet van mijzelf, maar omdat ik het wil en geloof dat ik het kan.

Mijn manier om om te gaan met zelfsaboterend uitstelgedrag was het ruimte geven. Ik kan me voorstellen dat als je tegen het huishouden aanhikt of die opdracht maar uitstelt dit niet functioneel is. Wat ik dan doe is het leuk maken voor mezelf. Ik zet muziek op die ik vind passen bij de activiteit, doe kaarsen aan, ik zet extra lekkere verse bonenkoffie, ik gun mezelf een gezonde snack tijdens of na het werk.

Kortom, welke activiteit ook doe, ik ben lief voor mezelf. Ik ben me bewust van het uitstellen, geef mezelf een adempauze en creëer een prettige sfeer. Er ontstaat ruimte, de activiteit is niet meer zo vervelend en omdat ik er intrinsiek voor kies om het te gaan aanpakken, krijg ik het vaak ook sneller gedaan.

Ben jij je bewust dat je soms binnen je comfortzone blijft, terwijl het eigenlijk tijd is om er uit te stappen? En welke excuses heb jij om er nog even veilig in te blijven? Waarmee saboteer jij jouw ontwikkeling? Neem eens een pas op de plaats, geef jezelf eens over aan het niet weten, stop met saboteren. Neem afstand, ga wat anders doen. En ik denk graag met je mee.

(Foto: Me by Jippster Photography, volg haar op instagram)